505 www.avengers-milosc-i-zemsta.blog.onet.pl

Oceniam: http://avengers-milosc-i-zemsta.blog.onet.pl/

1. Pierwsze wrażenie:

Adres zwyczajnie mi się nie podoba. Jest zbyt długi i nudny. Zawiera polskie znaki. Lubię język ojczysty, ale w adresach należy unikać naszych liter. Od razu wiemy, że opowiadanie to FanFiction. Przeraża mnie to. Nie będę ukrywać, że nie mam pojęcia, o czym jest Avengers. Występują tam super bohaterowie, nieprawdaż? To tyle, jeśli chodzi o moją wiedzę na temat Avengers. Nie lubię tego typu produkcji i obawiam się, że czytanie tegoż bloga będzie mi się ciągnęło w nieskończoność.

Dlaczego wstawiłyście na belkę angielski napis? Nigdzie indziej nie użyłyście tego języka, a nie da się ukryć, że Szekspira mogłyście przetłumaczyć na polski. Muszę teraz włączyć myślenie, żeby przetłumaczyć sobie ten tekst na polski. Przyznam się bez bicia - jestem po dwudziestoczterogodzinnej podróży autokarem i ani myślę iść spać. „Nic nie jest dobre ani złe, ale nasze myśli czynią je takim”. Sens zdania jest dobry, ale możecie mi wierzyć, że przeplatanie dwóch różnych języków ma sens tylko wtedy, kiedy próbuje się dogadać z obcokrajowcem.

Witają mnie bardzo nudne kolory, ale o tym zaraz.

2/5

2. Prezentacja strony:

Przez chwilę miałam nadzieję, że może pomyliłam Avengers z czymś innym i to wcale nie będzie o super bohaterach. Oto moje marzenie legło w gruzach. Szablon to praktycznie zwykły obrazek, z dopiskiem u dołu. Plus za to, że wszystkie kolory tutaj do siebie pasują, choć tak jak mówiłam - nie przemawiają do mnie. Ten klimat już dał mi się we znaki, mam wrażenie, że zaraz będę czytała o największych astronomach w dziejach tej planety. I bynajmniej nie będzie to najciekawsze doświadczenie.

Na nagłówku widać sylwetki naszych bohaterów. Ten największy przywodzi na myśl pana z Fantastycznej Czwórki. Postać z łukiem przypomina mi Robin Hooda, a ta z wielką kulą... Spider Mana. Nie pytajcie mnie dlaczego, nie znam odpowiedzi na to pytanie. Ach, jest jeszcze ten bohater w powietrzu, który kojarzy mi się z Super Manem. Ewentualnie głównym bohaterem jedynego filmu o super bohaterze, który obejrzałam - Green Lantern. Wśród nich jest jeszcze pan z młotkiem, którego wzięłabym za Harry’ego Pottera w Kobiecie w czerni, gdyby nie przypomniało mi się właśnie, że on trzymał siekierę, a nie młotek. Jedyna kobieta, to pewnie Kobieta-Kot, choć nie jest ani trochę podobna. Teraz sprawdzę opis filmu na FilmWeb. Od razu zachciało mi się śmiać, bo nie trafiłam ni razu, co było w sumie do przewidzenia. Iron Man, Hulk, Thor, Kapitan Ameryka, Sokole Oko i Czarna Wdowa. Szczerze? Słyszałam o Hulku i Iron Manie, widziałam trailer Kapitana Ameryka i to tyle, jeśli chodzi o moją znajomość tych postaci.

Na nagłówku mamy powtórzenie adresu. Założę się, że mało kto Was za to pochwalił, więc dla odmiany zrobię to ja - nienawidzę, kiedy opowiadanie ma zbyt wiele haseł przewodnich. Wasze posiada tytuł i jedno hasło. Niczego więcej nie potrzeba. Nie zmienia to niestety faktu, że adres wciąż jest za długi.

Koniecznie zmieńcie czcionkę Menu, Comis Sans (jeśli się nie mylę) nie pasuje do reszty. Wcale a wcale!

Zajmijmy się teraz zakładkami.

Czytam opisy bohaterów. Zastanawia mnie fakt, dlaczego na zmianę umieszczacie tutaj zdjęcia i gify. To tworzy chaos. Oprócz tego, nawiązując do opisów... Cóż, czuję się, jakbyście korzystały z Przepisu na Gniota Alucardyny. Może warto byłoby się z nim zapoznać? Dowiemy się czytając, ale na razie bohaterzy sprawiają wrażenie przeidealizowanych. Chyba że Avegersi właśnie tacy są? Idealnie idealni? Dodatkowo, co chwilę zapraszacie do lektury Waszego opowiadania. Nie podoba mi się to. Zapoznaję się z Waszymi bohaterami, bo chcę to przeczytać, a takie zaproszenia są tu zbędne. A i spoilerów mamy niemało.

Podobają mi się wprowadzone elementy  humorystyczne gdzieniegdzie. Dowiadujemy się od Was, że Tony odpowiada za katastrofę smoleńską (pewnie wykradł też mi całą czekoladę z lodówki). Phil natomiast jest jedynym, który nie urwał się z Krainy Seksowności, bo Fury ją stworzył, a wąż grał w Darmowych Pornosach HD, tak? Dobra, nie czepiam się szczegółów! W ogóle nie mam pojęcia skąd wytrzasnęłyście ten tekst o pornosach, ale właśnie się zorientowałam, że to w połączeniu ze słowem „Wąż” tworzy bardzo (nie)ciekawe skojarzenia. To się nazywa... profesjonalna zakładka. I wiecie co? Dostaniecie chyba za to dodatkowe punkty ode mnie, poprawiłyście mi humor!

„Sigurd to cudowne dziecko Tony'ego i Thora. Zabił tatusia, wychodząc na świat przez jego flaki, ale wszyscy i tak go kochają. Jest lepszy od Herkulesa - Herkules zadusił węże będąc w kołysce, on walnął w Węża piorunem nie wychodząc z brzucha taty.” - TurboDymoMan zawstydził Sigurda - wyszedł z brzucha matki i został zjedzony przez wkurzonego węża, który dostał piorunem od kuzyna Herkulesa. Dziewczyny, padam Wam do stóp, chylę czoła!

Jedyny błąd, na jaki trafiłam: „(...)i wtedy musi my pomagać Tony”.

Dopisek na dole jest zupełnie zbędny, przywodzi na myśl ałtoreczki, które karmią się komciami, jak zwykły głosić blogaskowe analizatornie.

Sprawdziłam linki i pierwsze, co rzuciło mi się w oczy, to czerwone, duże litery, które głoszą „Uwaga, jest seks!”. Nie mogłyście po prostu dopisać przy końcu „+18”? Ten napis bije po oczach. Chyba że o to właśnie chodzi i chcecie szczególnie polecić ten erotyk.

Linki w porządku, choć „Zaprzyjaźnieni autorzy” przywodzą mi na myśl „Nasi czytelnicy”, a nie to, co „Polecamy”.

Konkurs. Ej, nie przesadzacie trochę z tym samouwielbieniem? „Będzie miał zaszczyt”? Dalej jest jeszcze śmieszniej.

„Polub nas na Facebooku”. Proszę Was! Odnoszę wrażenie, że to już spora przesada. Ze spamu, który zostawiłyście na moim blogu, wyczytałam, że to Wasze pierwsze opowiadanie. Tymczasem wywyższacie się tutaj tak, jakbyście były autorkami „Aniołów i Demonów”, czy jakiejś równie dobrej książki, której autor zdecydowanie mógł oszaleć od nadmiaru czytelników.

Ubogie to Menu, bardzo ubogie. Przydałby się Wam też jakiś spamownik, żeby nie było śmieci pod notkami.
Przyuważyłam teraz statystykę i przeraża mnie ten slang w niej zawarty. W słowach odautorskich to jeszcze, ale nie w statystyce, bo odnoszę nieprzyjemne wrażenie, że opowiadanie wcale nie będzie pisane poprawnym językiem, jakim teoretycznie powinniśmy się wszyscy posługiwać.

W Szerokiej Liście mamy mały chaos. Nieskromnie powiem, że znam się na obsłudze Onetu dość dobrze, bo to z nim pracowałam przez kilka ładnych lat. Stworzyłyście Menu, to dobrze, ale wypadałoby jeszcze zapisać podstrony jako „szkic”, żeby nie ukazywały się w Szerokiej Liście. Czytelnik nadal będzie przenosił się na odpowiednią stronę po kliknięciu linka, nie martwcie się o to. A fakt, że „Komenty” nie brzmią jak „Komcie”, to nie znaczy, że nie brzmią równie idiotycznie. Jeśli chcecie być oryginalne, to zmieńcie to na „Komety”, czy coś w tym rodzaju. W sumie do super bohaterów by pasowało.

5/10

3. Treść:

a) fabuła opowiadania

Zastanawiam się, dlaczego w słowach odautorskich zapisujecie te wszystkie „wam” małą literą. Zapisując je dużą, wyrażacie szacunek do swoich czytelników. To trochę jak pisanie listu. Jak myślicie? Powinnam zwracać się do „Ciebie”, czy może jednak do „ciebie”?

Wasi bohaterowie są bardzo... niedojrzali. Podejrzewam, że to zabieg specjalny. I muszę przyznać, że wyszło to niesamowicie (choć przekonałam się o tym dopiero w późniejszych rozdziałach)! Co prawda miałam spory problem z rozróżnieniem postaci - jest ich naprawdę, naprawdę bardzo dużo. Mimo to na mojej twarzy pojawiał się momentami szeroki uśmiech, bo nie muszę wiedzieć, kto jest kim, żeby zauważyć komizm słowny i sytuacyjny. Gorzej już z komizmem charakterów.

Osiemnastu bohaterów i nie wiesz, kto jest kim. Lekka przesada jak dla mnie. Nie brakuje mi opisów, które pozwoliłyby na wyobrażenie sobie postaci, ale to nie wystarczy, żeby zapamiętać każdego. Niektórzy są biseksualni, inni homoseksualni (a w moim opisie pisze, że nie chcę slashy!). Liczba bohaterów ma swój wpływ na liczbę wątków, niestety. To natomiast sprawia, że czuję się, jakbym czytała książkową wersję Mody na sukces i nie jestem tym specjalnie zachwycona.

Nie nudzę się. Jest akcja, jest zabawa. Cały czas coś się dzieje, choć dopiero po kilku rozdziałach w żółwim tempie zaczęłam wszystkich kojarzyć.

Podsumowując: cała fabuła to wielki absurd. Tak bzdurnego opowiadania jeszcze nie czytałam, ale podoba mi się. Jest wesoło i ciekawie, nasi bohaterowie są zabawni, a ich idealność została zakłócona przez najmniejsze szczegóły, które ubarwiły całość. Momentami natykałam się na dość znajome fragmenty. Mam na myśli akcje, jakie się w nich działy. Skojarzyłam coś z mitologią grecką, a nawet z Przed Świtem, Meyer. Mężczyzna w ciąży to nie był najoryginalniejszy pomysł - powstało już kilka takich filmów. A dzieciaka, który zabija matkę (w tym wypadku ojca) wychodząc na świat, mieliśmy już (nie)przyjemność poznać w sadze Zmierzch. Mimo wszystko, całe połączenie wyszło bardzo ładnie i ciekawie.

17/25

b) świat przedstawiony

W Waszym świecie brakuje tylko jednej rzeczy. Prowadzicie blog o super bohaterach, którzy rzekomo mają zwalczać zło. No właśnie, gdzie jest to zło? Nie widzę wątku głównego, który przeplatałby się przez całe opowiadanie, przez wszystkie perypetie Waszych bohaterów. Gdybyście teraz stworzyły taki wątek, nie zrobiłoby to na mnie dobrego wrażenia. Wręcz przeciwnie, pomyślałabym, że opowiadanie będzie tasiemcem. Z drugiej strony w tej chwili, bez wątku głównego, mam wrażenie, że czytam książkową wersję Mody na sukces, ale o tym już mówiłam, prawda? Stworzyłyście serial, który ma miejsce w idealnie wykreowanym przez Was świecie.

8/10

c) kreacja bohaterów

Zbyt wiele postaci, zdecydowanie! Nie wiem jakim cudem, ale poradziłyście sobie z nadaniem każdej z nich jakiegoś charakteru. Niepowtarzającego się, śmiem dodać. Każdy miał określone cechy, które nie objawiały się tylko w jednej sytuacji. Utrzymujecie dany charakter przez całe opowiadanie, nie zmieniacie go, kiedy Wam się zachce. Po prostu, takiego bohatera stworzyłyście, więc takim będzie. Podoba mi się to, każdy jest inny, dodatkowo każdy niezmienny. Odnoszę wrażenie, że bardzo dobrze poznałyście postaci, które opisujecie. Tylko dlaczego jest ich tak dużo?

Ach, już prawie bym zapomniała. Brakuje mi, bardzo mi brakuje par hetero. Nigdy nie lubiłam opowiadań o homoseksualistach. Czuję się tak, jakbym czytała o świecie, w którym pary heteroseksualne postrzegane są tak, jak w rzeczywistości homoseksualiści.

8/10

d) opisy i dialogi

Mam tutaj wiele wątpliwości. Momentami czuję się jak na lekcji biologii. Próbujecie uczyć nas anatomii? Mniej więcej tak to odbieram. Innym razem chcecie podkreślić czyjąś idealność i używacie jak najbardziej skomplikowanej polszczyzny (choć nie jest to jeszcze patos), co zaś nieprzyjemnie się czyta. Zaraz potem zaczynacie używać slangu, przez co efekt spada z palmy, na którą jeszcze przed chwilą próbował się wdrapać. Niemalże cały czas podkreślacie szlachetność czegoś, co rusz używając przymiotników typu: szmaragdowy, szkarłatny, alabastrowy, jedwabny... i tak dalej. Rozumiem, że Wasi Avengersi są idealni, ale już bez przesady! Gdybym spotkała takiego człowieka, niewątpliwie uznałabym go za wybryk natury. Mieszam się w zeznaniach, zapomniałam, że żaden z Avengers nie jest normalny!

Cały czas się powtarzacie (miałam zliczyć, ile razy w pierwszych rozdziałach napisałyście, że oczy Lokiego są piękne, ale jakoś mi się odechciało w momencie, kiedy przypomniało mi się, że Raven podnieca się na ich widok). Wiem, że chcecie to w specjalny sposób podkreślić, ale co za dużo, to niezdrowo.

W późniejszych rozdziałach jest o niebo lepiej. Wkradł Wam się wreszcie leciutki styl, bogate słownictwo nie męczy, a uprzyjemnia czytanie. W opisach jest odpowiednia dawka humoru. Niestety oceniam całość, a początki nie były najlepsze.

Dialogi są zabawne. Momentami polewacie je lukrem, ale nigdy nie przesadzacie. Bohaterowie czasem używają slangu, co w wypowiedziach można zrozumieć. Nieraz się obrażają, prowadzą dziecinne rozmowy na równie dziecinne tematy. Odbieram to jako takie ironiczne podejście do całej tej ich „idealności”. Widocznie padło im na mózg to bezrobocie.

7/10         

4. Poprawność językowa:

No kurczę, znalazłam tyle tych błędów, co kot napłakał. To, co miałam w zamiarze wypisać, kiedy czytałam pierwsze rozdziały... Nie da się ukryć, że byłoby to czyste czepialstwo. Jesteście bardzo poprawne, czego po prostu Wam gratuluję. Gdzieniegdzie natknęłam się na literówki. Naprawdę drobne błędy. Miałam je wypisać, ale rozpieściłyście mnie i w ten oto sposób przeczytałam większość rozdziałów w telefonie, a później nie chciałam już specjalnie wyszukiwać tych drobnych błędów. Poza tym macie betę, nie od poprawiania tutaj jestem.

W tych niemalże idealnych rozdziałach, natrafiłam na jedną taką perełkę:

„Loki był cały od łańcuchów”  - I pewnie dzwonił jeszcze jak krówka w Zakopanym ze dzwoneczkami zawieszonymi na szyi. [roz. 2]

Co do reszty, albo raczej końcówki, kiedy już raczyłam włączyć laptopa:

„, tato, ty też?” - przecinek na samym początku dialogu jest zbędny. [roz. 21]

„zatoczył kółko wokól lewego sutka” - wokół [roz. 21]

„- O nie nie nie” - jakieś przecinki by się przydały, nie uważacie? [roz. 21]

„Tony'emu w tym momencie przypomniało się, że ma do czynienia z wariatem. Zbladł lekko i nadal zakrywając się prześcieradłem, ruszył w stronę szafy. Tylko spokojnie... żeby nie rozdrażnić tego tam... Cholera, jak on ma na imię? Sigurd? Nie, Sigurd to to dziecko. Miejmy nadzieję, że zmyślone. Boże, jak ja się w to wplątałem?! Nigdy więcej wódki. Nigdy więcej dragów. Tylko żeby się stąd wydostać!” - nie wiem, co jest myślami bohatera, a co nie, ale powinniście zapisać to kursywą. [roz. 21]

„Tony'emu burczało w brzuchu jakby nie jadł” - przecinek przed „jakby”. [roz. 21]

„(...)która do tej pory milcząc wyglądała przez okno” - przecinek przed „wyglądała” [roz. 22]

18/20

5. Oryginalność historii

Nie będę ukrywać, że nie spotkałam się jeszcze z fanfiction Avengers. Wiem jednak, że istnieje ich całkiem sporo w sieci. Straciłyście nieco na oryginalności, bo tak jak już wspominałam, dostrzegłam kilka podobieństw (Zmierzch, mitologia grecka i Moda na sukces... dobra, to ostatnie to żart).

3/5                                                                                           

6. Dodatkowe punkty

Jeden należy się za zakładkę „Bohaterowie”. I kolejny przyznam Wam z uciechą za komedię, jaką stworzyłyście. Wasz humor nie był wymuszony, a ja kocham, naprawdę kocham wesołe opowiadania!

Z chęcią coś bym Wam jeszcze podrzuciła, ale nie mam pomysłu, niestety.

2/5

Z przyjemnością wręczam Wam ocenę Zadowalającą, gdyż uzyskałyście 70/100 punktów. Przyznam Wam jeszcze ładnego plusa. Co prawda nie wychodzi on z punktów. To taki mały prezent ode mnie za całość! Wnioski nasuwają się same, dziewczyny. Życzę Wam powodzenia w dalszej karierze pisarskiej. Niewątpliwie sporo pracy przed Wami, ale myślę, że dacie radę! 

Wykańczałam tą ocenę od jakichś dwóch tygodni, moje lenistwo mnie przeraża :D Dziewczyny, jak tam na wakacjach? :)